توی کافه ای که چند سالیه بسته س
یه دونه پیانوی پیر شکسته س
یه پیانو که پر از تار عنکبوته
یه اسیره که گرفتار سکوته
بعضی وقتا می بینه خواب های تازه
می بینه که این کافه دوباره بازه
بعضی وقتا می بینه خواب های تازه
خواب می بینه یکی میشینه کنارش
می نوازه رو کلیدای پُر غبارش
گرد و خاک رو از رو شونه هاش میگیره
با یه آهنگ همه غصه هاش میمیره
توی کافه ای که چند سالیه بسته س
یه دونه پیانوی پیر شکسته س
یه پیانو که پر از تار عنکبوته
یه اسیره که گرفتار سکوته