Nun tempo que late moi lonxano
Contan as máis vellas do lugar
Que Hera, desexosa dalguén pra falare
Con Eco foi topar
Mentres por mil horas conversaban
Zeus noutros mil peitos aniñou
Hera na busca dun ruín culpábel
A Eco castigou
Condenada sempre a repetir (condenada sempre a repetir)
As últimas verbas dos demáis (as últimas verbas dos demáis)
Farta de sentirse incomprendida
Fixo dunha cova o seu fogar
(Fixo dunha cova o seu fogar)
Era Eco (Eco)
Era Eco (Eco)
Era Eco (Eco)
A que fixo soar a nosa voz
Era Eco (Eco)
Era Eco (Eco)
Era Eco (Eco)
A que fixo soar a nosa voz
Sexa noite escura ou alborada
Sexa un berro xordo ou un cantar
Sexa nunha cova ou laberinto
Será Eco quen responderá
Sexa noite escura ou alborada
Sexa un berro xordo ou un cantar
Nesa súa cova subterránea
Eco faise voz neste cantar
(Sexa noite escura ou alborada)
♪
Era Eco (era Eco)
Era Eco (era Eco)
Era Eco (era Eco)
A que fixo soar a nosa voz
Eco é como é, como quere ser
Non calou, Hera castigou
Sen deixala ter propia voz
E coa súa dor, lonxe do temor
Facémonos eco
Eco é como é, como quere ser
Non calou, Hera castigou
Sen deixala ter propia voz
E coa súa dor, míranos despois
Facémonos eco
Faise eco
Faise eco
Era Eco
Era Eco
Era Eco
A que fixo soar a nosa voz
Era E-e-e-co (e-e-co-co-co)
Era E-e-e-co (co co-co co co-co)
Era E-co-co-co-co
A que fixo soar a nosa voz
A que fixo soar a nosa voz
A que fixo soar
A que fixo soar
A nosa voz