Bu acı, damarlarımda hissettiğim Bu keder, içimi acımasız yakan Bu öfke, kendime zarar verdiğim Ve bu çaresiz boşluk, etrafı saran Suskunluk yatıştırır gibi gözükür Fakat içimdeki çığlıklar devleşir Uzaklaştırmaya çalışsam da seni Her saniye yüzleşmek zorundayım Belli ki bilincimden çok daha Derinlere gömmüşüm seni Bu, senin canını almak yerine, Yüceltmiş seni yıkık olan gönlümde Aldığın her nefes ciğerlerimdeyken Nasıl silebilirim seni içimden? Her gece aynı rüyayı görmek, Her solukta üşümek ve titremek Tüm çabam gerçekler yüzeyine çıkabilmek Ve nefes alabilmek için çırpınmak Kurtulduğum an, doğacaktır güneş Yıllar önce kaybettiğim benliğim, Geri dönecek ve yükselecek semada Yeniden doğuşum kutlanacak Ölümüne, yas tutacak olmayacak Pişmanlık içinde can vereceksin, içimde