Bu acı, damarlarımda hissettiğim
Bu keder, içimi acımasız yakan
Bu öfke, kendime zarar verdiğim
Ve bu çaresiz boşluk, etrafı saran
Suskunluk yatıştırır gibi gözükür
Fakat içimdeki çığlıklar devleşir
Uzaklaştırmaya çalışsam da seni
Her saniye yüzleşmek zorundayım
Belli ki bilincimden çok daha
Derinlere gömmüşüm seni
Bu, senin canını almak yerine,
Yüceltmiş seni yıkık olan gönlümde
Aldığın her nefes ciğerlerimdeyken
Nasıl silebilirim seni içimden?
Her gece aynı rüyayı görmek,
Her solukta üşümek ve titremek
Tüm çabam gerçekler yüzeyine çıkabilmek
Ve nefes alabilmek için çırpınmak
Kurtulduğum an, doğacaktır güneş
Yıllar önce kaybettiğim benliğim,
Geri dönecek ve yükselecek semada
Yeniden doğuşum kutlanacak
Ölümüne, yas tutacak olmayacak
Pişmanlık içinde can vereceksin, içimde