No rydda dei vekk Dei einslege minne Tå da som har vore han Ola sitt hus. Men ein gong i tie stod smeden der inne, å hamra og svetta og tok seg ein snus. Høyre du suset frå Smed-ola Løå Der Olaen arbedde dag etter dag No ligg da ei ro øve tufto og staen, No kvila ein smed etter slitsomme slag. So døydde han Ola Eit liv var te ende, Men løå ho klarte seg år etter år Ho stod der og vakla Da e slik som hende Eit hus vert åleina når eigaren går. Høyre du suset frå Smed-ola Løå Der Olaen arbedde dag etter dag No ligg der ei ro øve tofto og staen, No kvila ein smed etter slitsomme slag. I svert longe tie Sto løå og sturde Ho kjende seg gamal med verkjande kne, Ho sakna han Ola Som snekra og mura So kom da ein storm å då la ho seg ned. Høyre du suset frå Smed-ola Løå Der Olaen arbedde dag etter dag No ligg der ei ro øve tofto og staen, No kvila ein smed etter slitsomme slag. So no veks da bloma Dar Olaen smidde Og no har ei løa fått endeleg ro Me tenkje så lite På da som har vore No susa da bere ein vind dar ho sto Høyre du suset frå Smed-ola Løå Der Olaen arbedde dag etter dag No ligg der ei ro øve tofto og staen, No kvila ein smed etter slitsomme slag. Høyre du suset frå Smed-ola Løå Der Olaen arbedde dag etter dag No ligg der ei ro øve tofto og staen, No kvila ein smed etter slitsomme slag.