Maðurinn á skjánum Aldrei fékk að finna Heitan geisla sólar Kyssa sínar kinnar Fólkið elskaði hann Þau vildu hann vera Stolt heillar þjóðar Erfitt er að vera Þetta er dystópíska martröðin Eða var hún draumur? Ég er maðurinn á skjánum Er gleymdur, dauður Og eins og hann spáði Hvarf hann ljósinu frá Um leið og ný stjarna Tók yfir fólksins skjá Þú varst stærsta stjarnan Þú brannst allt of skært Að lokum tapaðiru öllu Sem þér var gætt Þetta er dystópíska martröðin Er eitt sinn var draumur Tók yfir öll þín Og eftir ertu auður Þetta er dystópíska martröðin Er eitt sinn var draumur Ég er maðurinn á skjánum Er gleymdur, dauður Gleymdur, dauður Er eftir auður Er eitt sinn var Draumur