A miña idea protexida Está a piques de cobrar vida Materialízase no ar Así que dentro de min, penso Que me materialicei no lugar equivocado Esta existencia non é miña E comezo a existir por mil Nunha oniria que non e miña Pérdome, e me perdo E vólvome unha, e outra, e outra Este ser é demasiado grande para min Para un mundo tan pequeno Porque ser, son moito ser E moitos ao ser son eu Ás veces A vida deixa de rodearme Para destilar dentro de min Romperme do corazón Profana o meu corpo para consumarme Rompendo a miña alma E a súa loita contra as tormentas emocionais E entón Sae de min en forma de auga salgada En forma de auga de mar Que nunca chega ao seu océano Nin ao seu soño de converterse nun xigante E volto a vagar polo gran azul En distintos tons Índigo, ultramarino E vólvome tantas cores Que a miña razón chega ao seu fin