Han Olaf Daling han va ein harding Han Petter Guling han va ein fuling Denn toan treftes på fest ei jul Han Daling full og'n Guling ful Han Guling bynnt, fer han va vrangast skapt Han Daling tent, fer han tent så kjapt Dem slo samtidig hinann' på kjeften Han Guling sneia'n, men han Daling treft'n Guling rest sæ og slo med flaska Og'n Daling kauka og hoill for taska Fekk ti'n stol som'n tok og daska Og treft'n Guling medt i maska Han Petter Guling han tok eit bord Og sendt på'n Daling og'n Daling fôr Ut gjennom dæra og langt ni' trappa Og'n Guling ætti mens at følket klappa (Mellomspell) Daling kom sæ og bynnt og kjem sæ Og braut åv gelendret og slo omkring sæ Guling gikk på med'n kniv han ha Og stakk ætt' hæsj'n hans Daling da Han Daling gaft idet han treft'n Og kniven fôr dermed inni kjeften Og'n Guling sleft'n og dermed taft'n Son bynnt festen på tridagsaften (Etterspell)