اون که در اوج صداقت، با تو پاک و بی ریا بود
اون که غرق عشق پاکش، از همه دنیا جدا بود
اون که چشمای نجیبش جز تو هیچکس و نمی دید
اون که می تونست رها شه ولی موند و عشق و فهمید
اون منم، اون منم، اون منم، اون منم
اون منم، اون منم، اون منم، اون منم
اون که ارتفاع عشقش آسمون رو بوسه میزد
شبا رو با خاطراتش تو خیابون پرسه میزد
فکر نمی کرد که یه روزی روزگار تنهاش بذاره
یه غم سنگین تازه رو همه غم هاش بذاره
فکر نمی کردش که شاید دل عشقش جای دیگه ست
فکر نمی کردش که یارش توی یه دنیا دیگه ست
اون که تو رسم رفاقت بدتر از غریبه ها بود
دل سنگ و نارفیقش به سیاهی مبتلا بود
اون که در اوج تظاهر قلبم رو نابود می کرد
دلش از دروغ سرشار، عشق رو وانمود می کرد
اون تویی، این منم
اون تویی، این منم
اون تویی، این منم
اون تویی، این منم