Wracając z wojny miał już plan
Dobrze obmyślił każdy krok
Najpierw odnowię stary dom w Brougham de Ville
Miał plan lecz nie miał obu nóg
Zostały tylko skrzydła mu
Motyle skrzydła zamiast nóg - co? niezły styl
Był wściekłym psem lecz pragnął grać
W Armii Zbawienia - byle co
Swój rybi puzon do dmuchania dam dziewczętom
Choć tonął w mętnych falach snu
To krzyczał frunąc aż na dno
Urządzę sobie, kurwa, odlotowe święto!
On wracał z wojny i miał plan
Dobrze obmyślił każdy krok
Nie krok bo przecież nie miał nóg lecz ruch na pewno
Urządzę fajerwerki lub
Whiskaczem się zaleję w sztok
Językiem ostrzył swej maczety stal nierdzewną
Przypomniał sobie zapach słów
Szczenięcych wyznań głupi świat
I płakał - ale kicz - hollywoodzkimi łzami
I rybi puzon bolał go całe dwadzieścia siedem lat
Spędzonych w klitce nad sklepikiem z narzędziami
On wracał z wojny i miał plan
Do Kalifornii jechać chciał
Lecz przed rozstaniem środek wziął przeciwbólowy
Na drzewie znaleziono go
Na bucie jak na banjo grał
Porucznik za kanarka wziąć go był gotowy
Ona nie miała twarzy już
Jej włosów użył zamiast strun
Wyszeptał - kocham cię - i nic nie mówił więcej
Sąd w stanie Oklahoma więc
Dwadzieścia lat wymierzył mu
A księżyc świecił jeszcze jaśniej niż w piosence
On wracał z wojny i miał plan
A może on nie istniał choć
Kto mi ułożył w takim razie ten monolog
Jeśli nie rybi puzon co
Co dnia się wieszał a co noc
Wyrzężał w rytmie mambo wściekły swój nekrolog
Aż w końcu gubernator zmiękł
I zgodził się go w Birmingham
Umieścić, gdzie jest najpiękniejszy dom bez klamek
Więc jeśli ktoś mi powie tu
"Ja lepszą historyjkę znam!"
Na rany boskie - warknę mu: "Szajbusie kłamiesz!"