خشکِ خشکم ، کمکم کن ، سر پیری به جوونه برسم
صورتی باش ، حسابی که به لب ، بی چک و چونه برسم
سرکشی های من عمری است که سر توی گریبان دارد
باش با من ، تو که پایی ، بغلم کن که به خونه برسم
بوده ام قافل از این تخت ، که در نیمه نصیب من شد
کرده ام صرف خیالی ، به خیالی ، که به گونه برسم
زخم ها خورده ام از دوست ، که نزدیک ترین دشمن بود
آستینم پُر مار است ، کمک کن ، که به پونه برسم
خشکِ خشکم ، کمکم کن ، سر پیری به جوونه برسم
صورتی باش ، حسابی که به لب ، بی چک و چونه برسم
تابلویی شده ام ، رنگ پریده ، اگر امکان دارد
لااقل سعی کنیم رنگ ببرد ، تا به بتونه برسم
بوده ام غافل از این تخت ، که در نیمه نصیب من شد
کرده ام صرف خیالی ، به خیالی ، که به گونه برسم
زخم ها خورده ام از دوست ، که نزدیک ترین دشمن بود
آستینم پُر مار است ، کمک کن که به پونه برسم