کجای امشبو خوبه
واسه یه خاطره ورداشت؟
کدوم سمتِ زمین خوردن
میشه پروازو باور داشت؟
توریستای تماشا و
فلش بارون یه دوربین
نئون ها ی نظر باز و
صف عشوه گر ویترین
اتوبوسای تاخیر و
بغل واکردن جاده
تئاتر شهر گم میشه
تو تاکسی های آماده!
تومتنِ بوسه و آغوش
دوتایی هایِ خوش حالی
منو یادِ تو میندازن
جای یه ساکسیفون خالی
قرارم با خیال توس
تو پائیزی به این خوبی
کنارِ خوابِ فواره
روی این نیمکتِ چوبی!
تو پیدات میشه از پیچک
تودستت یه سبد رویا
به سمت قابِ آلاچیق
میای و رد میشی از ما
از اوجِ آرزو-بازی
به این شبگوشه سُر خوردم
که شاید باز برگردی
بگی:"رویاتو آوردم"!
کجای امشبو خوبه
واسه یه خاطره ورداشت؟
کدوم سمتِ زمین خوردن
میشه پروازو باور داشت؟