دستتو بده به من،
دستمو میدم به تو
تو مزار آبا ِد اين
کشورِ گُم، گُم نشو
همغمِ غارت شده؛
آرزو-پرپر نباش!
خشمتو شعله کن و
رو به غارتگر بپاش!
تشنگی، قحطى، مرگ!
سمتِ ما میباره
و خدا، مدفونه
زيِر این آواره!
اما من
توی این ویرونکده
قلبمو میدم به تو
اما تو
روو به رویا اومده
دستتو بده به من
توی این میهنِ مرگ-آرزو
رو به اوج زندگی
شعر یه حماسه رو
نعره کن
تاخودِ رها شدن!
دستتو بده به من،
دستمو میدم به تو
تو مزار-آباِدِ اين
كشو ِر گٌم، گٌم نشو
به من و تو شک نکن
شک نکن به ما شدن
فاتحِ زیباترین،
بهترین، فردا شدن!
ایرج جنتی عطایی