Ακολουθάμε την ελλειπτική κίνηση του πλανήτη Όταν νυχτώνει και δεν μας χωράει το σπίτι Το ' κανα τάμα να σηκωθούμε απ' το χώμα Κι ανεβαίνουμε όπως πέσαμε Με φόρα Χαιρετίσματα απο την μπόρα Σηκώνω δυο τηλέφωνα ακόμα Ντύνομαι και σε μια ώρα θα φταίμε Πόσοι μας λένε πως να ζήσουμε όταν σβήνουν τα φώτα Απ' την σκηνή μπαίνουν στα καμαρίνια και κλαίνε Κι άμα σε μάθαν' μια στολή να φοράς Σ' αφορά μια Και μας κάπου χιλιάδες Πέφτουμε σαν νιφάδες Κινούμαστε σαν ομάδες Για τους κοινούς μελλοντικούς μπελάδες Αράζουμε κάτω απο 'κει που μένει Μου χαμογελά και δεν ξέρω αν είναι πατημένη Ακολουθούμε την πεπατημένη Δεν θα το ζόύσαμε ποτέ αν ξέραμε τι μας περιμένει Φαγωμένοι αγκώνες Κάτω απ' τα πόδια ρόδες Θυμάσαι την ατάκα που σ' άφησε κόμπλεξ Να 'μουν εφτάψυχος, όπως οι γάτες Να τις περνούσα τις μισές σ' εσένα με καφέ και λάτεξ Το άγχος στην πρώτη δουλειά Κι ας είχες διαβάσει για το μίσος τα βασικά Πετσοκομένα Α4 και μελάνι Να βάλεις σε τάξη ένα χαωμένο κεφάλι