အဆင်ပြေသလိုလောကမှာခိုနားရင်းလေ
ဟာနေတဲ့နှလုံးသားနေရာစိုးစိတ်ဝင်
ငါမြင်တဲ့အဝေးဆုံးနေရာအချစ်တခုဟာ
ချိုမြန်တဲ့ပန်းသီးလိုဆာလောင်တဲ့နှလုံးအိမ်ထဲ
၀င်လာကာဖြည့်ဆည်းမဲ့သူ
ထင်မြင်စိတ်ကူးကတကယ်တော့မှားခဲ့ပြီ
ဆုံရန်မလွယ် ဒို့နှစ်ယောက်ဟာပြိုင်မျဉ်းနှစ်ကြောင်းလို
လိုနေဆန္ဒလေးကိုဖြည့်ဆည်းဖို့တွက်
အရာရာကိုတစ်ထစ်ချယုံကြည် မမြင်နိုင်တဲ့အဆိပ်များ
အသွေးအသားထဲပြန်နှ့ံသွား
အသိနောက်ကျသွားတဲ့အသိ
ဘာမဆိုအမြင်မတူတော့တို့နှစ်ယောက်
တန်ဖိုးချင်းမညီတော့ရှေ့ ဆက်မရ
တကယ်ကိုထိတွေ့ကြည့်မှ ပူလောင်သွားငါ့အဖြစ်ပါ
နင်ဟာတကယ်တန်းဆိုရင်
ရင်ကိုခြွေသောနေမင်းကြီးပါ