بصري يا عين بصري في مليون نفس بعتمة عيوني عم تشكي من سواد النور في حلم مطمور و مصطبة و زوار عم يرصدوا ماضي الأيام الجاية. بصري يا عين بصري Tu, me rejonharàs benlèu aqueste ser Trobarèi lo sòm e tas pèrlas jol coissin Tu, encara fa jorn, ieu t'espèri aicí Que los sòmis arriben, qu'aparesca ton sen Ieu, vendrèi agachar dins tos uèlhs, un miralh Un rebat, mon retrach, ton èime corporal Tombarèi de contunh dins ta granda espirala Te vendrèi agachar dins un darrièr badalh Ton irís me farà dintrar dins ton astrada Ton estelum entièr vendrà la davalada Vaquí lo temps dei sòmis a passat Espèri ren Que la patz sota d'aubres enaurats Aquí veirem lei retrachs daurats S'espelirem Dins lei braç d'uneis amics oblidats Ansin sarem un jorn acampats Respirarem Liberats de l'aura dei temps passats Siam sus una dralha polida Tu mon amiga precisa lega Vivem la vida au bòrd de l'iga Où! passa li la man mon còr a d'encisas Cachaire d'amar encara descisa Me'n vau en vòu Ton arma m'atira Visqueriam pas en van Lo monde nos mira L'abonde me calma Estranja lei Ne'n perdi mon ira Ai que de remembres de doça via Aquela vida un jorn s'arresta Estranja lei Ange dei temps de vaga somiada Ai ges de tencha L'onda escafa mei piadas Fem de fuec sens fin D'enfants se'n van Vivon sens vam es brut Son pichons, de sants bessai pas Son decents se'n van sens bruch Mon dessenh ditz ren Sens ges d'encens brutla Te vòli tu Monde ensems exista pas enfin eisiti pus Ai de sau dins mei saumes De sang de faune deçauput De centenau de centaures mòrts Que m'aurián defendut Siáu paraula d'aur Parli pareis qu'es d'art Testard descendent dau parlar mut Estent qu'es tard parlam d'art madur Pas d'armadura parli l'arma pura Ma lenga dura Tant viva t'a convençut Es consensus Lenga fusta creses qu'es lo parlar gus Fas just lo faus es fosc en fach es fòu Esfraiam mai que çò que pensi Qu'aviam cresegut Fem de fuecs sens fè enfin es van Fau far lo verbe lutz Fau de fuelhas foscas de rimas just Per pas perdre l'us Es l'espèr que m'a permes dins l'ermàs D'èsser fòrt pas tus E sempre es detràs la mòrt Que dins mon còr i a tu Quand partirai Vos va dieu ara Me vieu coma un aucèu Leugier Que montarà Tant e encara totjorn Mai lèu Totjorn mai aut sens sociar D'onte son viatge S'acabarà