Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai d'arena dins lo pitre Mon còr ne'n beguèt de litres Es carema dins mon astre Monarca devengut pastre Paris pas vist Faguèri de tu mon Elena Passèri la mar en cadenas Laissèri totei mei penas Canti lei mòts de silènci Mòts naissuts de l'ancia De seda distancia Fau de veus de Teis paraulas perdudas Voliáu de palais e d'òrts 'Mbé de pavons Pas d'espaventaus Es pas mentau Ma paur es pacienta L'espaci entier es d'aur Aimi pas leis espaimes E lei laissi pas m'amudir L'espèr en ieu es tòrt Liure dei remembres dins ma tèsta Lo soleu sus lei piramidas Te prenguèri tu per mon amira ères pas lèsta tu mon amiga Ton odor m'aclapa ton ombra pacienta Fa venir lo calament Siáu lèst a combatre, ma lenga polida Despareisse talament Monarca devengut tigre Dins l'arena vòli viure Monaca devenguèt liura Voliáu de palais e d'òrts Mbé de pavons Pas d'èsser pas ben tant Sentimentau Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai pas de temps per la crenta Regacha quand monti la penda Es ara que l'abandon tempta Ma lenga perduda es encenta Ai mai de mila ans de mestreja Dei mòts e dei sons dins lo calamèu Siáu en equilibri estrechi l'espaci De Tupac a Trencavèu Ai l'arma faramina Dins lo còr ai famina Canti lei mòts de familha La lenga dei rèires camina Creissi talament Siáu aquí per ganhar l'acarament Fau de fautas aparentament Crèson que siáu novici lo vici l'an Fan la farça faussa - facilitat Me'n garci èsser mèstre - dificile Fau que m'en vagui suau Tornar coma un Caravaggi Vaguèji trobar clus lo bagatge Cantariáu en aramèu Tastar ton gost caramèla Ta boca chucosa de mèu Vòli me negar en èla Ton retrach me regala Mon pitre la plaga la bala Icare se cramèt leis alas Vòli me regar en èla I a mai de mila ans de destucis De tot ce que siam fa encara mau Siam lei reis d'aurs de la pròsa dicha Bòrd que fugissem son idor Polida ròsa richa laissa jaire Lei tradidors son bidòrs Vòli despassar lo mau èsser pas vos Pareissi pas antau Siáu tormentau Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Ai jamai pogut dire Ma cançon Passarai lo destrech que nos liga Que d'èsser tres estiga ma tristessa e siáu las E aici s'escriu ce que lo mai compta Es que la cresença sens dobte E l'amor sens ombra S'ameritan la rota Siguesse lònga Per anar querre au fons de la dotz La gota doçor que dedins se viam Totei dos Mas ieu enfant pichonet Vòli viure Vòli viure Mas ieu enfant pichonet Vòli estar drech