Ai escrich quauquei mòts
Sus leis alas dau temps
Leis armas son tant
Escuras de còps
Me faguèri minòt
Sus lo vent dau desert
Dau temps dau despart
Venguèri pitòt
Me'n anèri tant luenh
Sens comptar lei sasons
E coma un resson
Tornèri mai bòn
Faguèri de vòts
'Mbé lei mans e leis uelhs
Lisqueta anuech
Sarà uèi lo moment
L'a de gents que sabon
Coma lo temps passa
E ieu va sabi pas coma lei tempèstas
Passan sus ma vida e ieu va sabi tròp
S'ai paur es de dire "te'n fagues pas"
L'a de gents sens saber tant
Coma d'argent sens sabor
Se siam ensems es que l'a
De sèns encara
Que siam d'aquelei gents essenciaus.
Fau que m'en vagui suau
Per tornar coma un magician
Qu'ansin en sèt signes de ieu
Saupràs cu siáu e ligats coma siam
L'aurà pus de tempèsta en ton sen
Rèsta ben coma siás
Fau qu'aguessiam fisança coma nautrei fem
Per tres cents ans aurem, nos,
Bèla doça filha luenh,
La vida simpla de quand eriam enfants.
Dins lo temps dei jorns d'avans
Plegaviam d'aucèus de papier
Sus lei alas dau temps
T'espèri tant coma que la calma
Venguesse dins ton esperit
E qu'espelisse lo cant de ton còr ferit
En mila flors.
Per veire ton sorrire coma leis amics fan
Passar ma man sus ta gauta fresqueta
Coma lei gents de l'amor fan
Siam tu e ieu ensems
Lei gents d'una legenda dau Corasan.
Ai escrich quauquei mòts
Sus leis alas dau temps
Leis armas son tant
Escuras de còps
Me faguèri minòt
Sus lo vent dau desert
Dau temps dau despart
Venguèri pitòt
Me'n anèri tant luenh
Sens comptar lei sasons
E coma un resson -
Veguèt de fuòcs s'alucar dins lo grand gorg de l'èr,
O tremolar coma de ciris de penitents o de romieu
Caminant dins l'escur
Cap a quauque nadal celestial.
èra aquí sol davant la nuòch
Coma Dieu quand l'aguèt facha.
Sol e sens mans pèr lo distraire de son eternitat.