Za spokój mego snu.
Za kruchość twoich rąk.
Za mroku ukojenie.
Za to, że mogę znów,
A może pierwszy raz
Za rękę iść z marzeniem.
To tak jak gdybym cały świat,
Jak kamyk trzymał w dłoni
I wierzył, że przed wiatrem i od zła,
Twój uśmiech mnie obroni.
Tyle już dni odeszło w zapomnienie,
Tyle już słów przebrzmiało i milczenie
Skryło gniewu czas,
A Twoja miłość przy mnie trwa
I uczy mnie pokory.
I nikt nie zdoła zabrać już mojego uniesienia,
Bo skrzydła były dane mi i sens Twego imienia.
Za spokój mego snu.
Za kruchość Twoich rąk.
Za mroku ukojenie.