Eens hoorde ik over een plek ver in het noorden praten Waar zij die overleden zijn de aarde verlaten Een ritueel ten afscheid voor ze naar het hiernamaals gaan Daar ga je dan, mijn liefste, zo ver van mij vandaan Daarom ben ik hier mijn lief, voor een allerlaatste groet Ons eind was zonder afscheid, maar wat hadden we het goed Hoe kostbaar iets kan zijn, merk je pas als het niet meer is En bij alles wat ik doe, voel ik steeds meer dat ik je mis Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht De nacht is prachtig helder, de wind snijdt in mijn huid In een decor van sterren spreidt een zweem van mist zich uit Daar ben je dan, al dansend, in een vlammend groene stoet Ik zal je nooit vergeten; het doet pijn, maar het is goed Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht De zielen van de mensen die van ons zijn heengegaan Verlaten de aarde in een lange karavaan Ooit als het tijd is dan kom ik naar jou Mee met de stoet ver weg van hier Toch blijf ik niet wachten, maar zorg ik ervoor Dat ik het leven, de dood en de liefde vier Ooit zijn wij weer bij elkaar Ver in het noorden, bijwijlen in de nacht Zweven groene lichtjes naar de plek die op ze wacht De zielen van de mensen die van ons zijn heengegaan Verlaten de aarde in een lange karavaan