โลกใบนี้ คนโลกนี้
มีดนตรีกล่อมอยู่
จะว่าบ้าก็ไม่เชิง
จะว่าบอหรือก็ไม่ใช่
ขากางแขนไกว่
หัวใจเต้นระรี่
ไอ้ปากพร่ำร้อง
มือซ้ายรินกระดก
เอวสั่นไหวยันอก
ไปตามจังหวะดนตรี
เช้าสายบ่ายเย็น
เห็นเต้นกันจนดึก
ได้ยินเสียงแล้วมันก็คึก
กระดึ๊กๆ เด้งดี
ผิวเหลือง ผิวขาว
ผิวคล้ำ ดำมืด
ผอมอ้วนกันจนอืด
ก็ยังเต้นได้เต้นดี
ไม่เลือกวรรณะ
คนป่า คนเมือง
เทวดาผิวเหลือง
ก็ยังมาชอบดนตรี
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
พวกยูเอฟโอ
พลูโต เนฟจูน
เสียงแคน ดอกคูน
น้ำโขงไหลรี่
ก็ศาสนามันเป็นภาษามิวสิค
มีอำนาจบิ๊กบิ๊ก
เขาเรียกภาษาดนตรี
ยังมีลมเข้าออก
บอกหัวใจก็ยังเต้น
ดวงตายังมองเห็น
หูได้ยินถ้วนถี่
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
ชะเออเอิงเอย ชะเออเอิงเอย
เมื่อมีการเริ่มต้น
ก็ต้องโดนจบลง
พวกเราขอโค้ง
จบลงกันตรงนี้
สวัสดี