Ήταν γυναίκα και ήμουνα μια σταλιά
Φεγγαροσταλιά, φεγγαροσταλιά
Την αγαπούσα χρόνια από μακριά
Στη μικρή παλιά μας γειτονιά
Μέσα στα μάτια την κοιτούσα
Μιλούσα, γελούσα
Για να μου ρίξει μια ματιά
Κι αυτή γέλαγε και προσπέρναγε
Είπα μια μέρα να τρέξω να της πω
Πως την αγαπώ, πως την αγαπώ
Να μ' αγκαλιάσει και να με φιλά
Να ανεβώ στον ουρανό ψηλά