นั่งมองนาฬิกาทรายได้
แต่คิดวกวนสับสนวุ่นวาย
อยากจะลองย้อนคืนวัน
กลับไปเมื่อวันวานตอนเล่นกองทราย
เป็นเด็กน้อย อีกสักครั้ง จะได้ไหม
มันเจ็บที่สุดก็ตอนล้ม
เหนื่อยที่สุดก็หลับลง
เมื่อไหร่มีน้ำตาได้ชิมลูกอมก็ลืม
บ้านที่ก่อด้วยใบหมอน
คอยคุ้มภัยทุกอย่าง
คืนไหนได้ปีกให้ความฝัน
บินสูงลืมทุกอย่าง
♪
นั่งมองนาฬิกาวันเก่า
ครวญคิดเท่าไหร่ไม่หมุนคืนมา
กี่หมื่นพันน้ำตารออยู่
ตรงนี้ต้องทนให้พ้นมันไป
เจ้าเด็กน้อย เมื่อวานนี้ ไม่มีแล้ว
เจ็บเท่าไหร่ก็ยังต้องฝืน
เหนื่อยก็ข่มตาหลับไม่ลง
ค่ำคืนใดร้าวรานเสียใจต้องกลืนน้ำตา
ซบลงแนบอิงใบหมอน
พอแล้วพอทุกอย่าง
คืนนี้ถ้าหากได้นอนฝันจะย้อนไปวันวาน
เป็นเด็กน้อย
♪
เจ็บเท่าไหร่ก็ยังต้องฝืน
เหนื่อยก็ข่มตาหลับไม่ลง
ค่ำคืนใดร้าวรานเสียใจต้องกลืนน้ำตา
ซบลงแนบอิงใบหมอน
พอแล้วพอทุกอย่าง
คืนนี้ถ้าหากได้นอนฝันจะย้อนไปวันวาน
เป็นเด็กน้อย
♪
นั่งมองนาฬิกาทราย ได้แต่ถอนหายใจ