ละถึงปัญหาสิรุมเร้า
ขอมีเพียงสองเฮา แม่นไผเว้าห่อหุ้ม
ละทางชีวิตมีแต่คลื่นแต่หลุม
อุปสรรคข้างหน้า สิขอท้าแม้นฝ่าฟัน
เจ้าผู้เดียวทอนั้น
โอ๊ยทอนั้น ที่เป็นหนึ่งอยู่ในใจ
ทุกข์ปานใด๋กะยอมทน
บ่บ่นเลยแต่คำน้อย
บ่บ่นเลยแต่คำน้อย
คำประณาม ใครหยามใครหมิ่น
อันมนุษย์เดินดิน ไหนจะพ้นคนนินทา
ปากของคนมันยาวกว่าปากกา
ว่าช่างเถิดหนาขอเราอย่าแคร์
ชีวิตคือการต่อสู้
ศัตรูคือกำลังใจแท้
วันใดหากใครรังแก ฉันคือเพื่อนแท้
จะปลอบใจยามจน
รวมยิ้มเมื่อยามฟ้าใส
ปลอบใจเมื่อยามเธอหม่น
แม้แต่วันอิ่มวันหิว
แทบเป็นตะคิวก็จะไม่บ่น
ขอเพียงมีเราสองคน
ขอเพียงให้เราสองคน
จะอยู่ตำบลหนใดก็ยอม
โอ๊ยเดชาย
ใจนางพร้อมบ่สนไปชอม
ไผเว้าไผว่า
ไผสิมาชี้หน้าว่าโตเจ้าบ่ดี
หญิงผู้นี้พร้อมคู่เคียงเดิน
หญิงผู้นี้พร้อมคู่เคียงเดิน
ทางเป็นเขาเป็นเนินไหล่ทางหลุมร่อง
ขอประคองตอนพี่ซวนเซ
ขอประคองตอนพี่ซวนเซ
ใจพี่เหน้องจะเป็นเสาใจ
ไผเขาเว้าบ่เอนเอียงไปเชื่อ
เบื่อฮอดผู้เพิ่นเว้า เพราะคำนั้นบ่จริง
ยิ่งตอนถูกหักหลัง
ยิ่งตอนถูกหักหลัง
ฉันเองก็ยังว่าเธอไม่ผิด
นั่งเหงาร้าวรานจิต
เพื่อนสนิทคือเหล้าปลอบใจ
จงเชื่อฉันหนา แม้วันข้างหน้าจะเกิดอะไร
เธอเจ็บนั้นเจ็บเพราะใคร
เธอเจ็บนั้นเจ็บเพราะใคร
ฉันรู้แก่ใจเขาซ้ำคนหมดทาง
ขวดกับแก้ว ฉันเก็บแล้วอย่าถามหา
เมฆบังตาควันดำใกล้จะจาง
โชคดีพรุ่งนี้อาจมองเห็นทาง
แสงสว่างเรืองขึ้นฟ้าอำไพ
ยามชายได้จิตใจหมองหม่น
ยามชายได้จิตใจหมองหม่น
แนมเบิ่งคนข้าง ข้าง คอยเอื้อเทกแคร์
เป็นเพื่อนแท้เคียงไหล่เคียงขวัญ
เป็นเพื่อนแท้เคียงไหล่เคียงขวัญ
เห็นพี่ชายเซซวน สิเด่มือมาดึงอ้าย
สิเด่มือมาดึงอ้าย