โดนพี่กอดวันทอดกฐิน
นั่งซึมบ่อย บ่อย
คิดขึ้นมาน้ำตาซึมย้อย
หวั่นกลัวพี่หลอก
นอนเสื่อดังนอน นอน นอน หอก
โอยนอนหอก
มีร้อยร้อยดวงทิ่มหลัง
หลังพี่กอดน้องนอนไม่หลับ
นั่งนับนิ้วมือ
คิดถึงตอนพี่กอดนะหรือ
เศร้าใจยืนนั่ง
บางวันนอนคุ้ม คุ้ม คุ้มคลั่ง
โอยคุ้มคลั่ง
นึกถึงวันทอดกฐิน...
อ้ายฝากยกทรงริบบิ้น
อ้ายฝากยกทรงริบบิ้น
อยู่งานกฐินเพียงล้อกอดอุ่น
เสร็จงานบุญบ่มาแวะเยี่ยม ไปเหลี่ยมอยู่ไส
พี่เคยได้พาเที่ยวดูหนัง
ฟังหมอลำนั่งเตียงเฮียงเจ้า
เคยยิงเป้าปืนลมส่องล่อง
ยังสอนให้น้องยิ่งซ้ำส่างลืม
ซื้อปลาหมึกย่างหกเจ็ดตัว แบ่งกันเดินกิน
ฉลององค์กฐินฮักกันดูดดื่ม
หลอกกอดน้องแล้ว แล้ว แล้วลืม
โอยแล้วลืม
โถคนอะไรใจร้าย
โดนพี่กอดวันทอดกฐิน
เสียใจคิดหนัก
กลัวคนดีนั้นไม่ได้รัก
น้องมันใจง่าย
กลัวจะนอนร้อง ร้อง ร้องไห้
โอยร้องไห้
เพราะเชื่อในริบบิ้นเขา
โดนกอดนั่งซึมนั่งเศร้า
โดนกอดนั่งซึมนั่งเศร้า
หาเหาใส่หัวตัวเอง
พี่เป็นเสือ นางเป็นแม่เก้ง
คอยจ้องแต่คุมกิน
ฝากริบบิ้นล้อหยองทำลาย
มาตอนปลายผู้ใด๋นอกลุ้ม
สองมืองุ้มหัวใจย้อนพี่
ล่ะกฐินเทื่อนี้ตายด้านเคิ่งคิง
เว้าบ่จริงพี่หวังเพียงหลอกเล่น
ตั๋วหน้าเป็นพี่หวังเพียงลวงลิ้น
เสร็จกฐินสิมาขอน้องพร้อม
นั่งคอยหายต๋อมบ่มาซ้ำ บ่มาซ้ำ
เอย... ละเดอ...