โอ้ย... นั่งอยู่ร้านส้มตำ
โต๊ะตัวประจำตัวเก่า
จำได้หรือเปล่าว่าเรานัดเจอ
อ้ายบอกให้นั่งไปก่อน
อ้ายบอกให้นั่งรอหน่อย
ให้สั่งส้มตำลาบก้อย คอยอ้ายเด้อ...
คอย... หงอยอยู่ครึ่งวันกว่า
นั่งมองแม่ค้าปิ้งไก่
ไม่รู้เมื่อไหร่จะมาสักที
โต๊ะหนุ่มข้าง ข้างแซวเกี้ยว
ฟ่าวจกข้าวเหนียวจิ้มแจ่ว
อ้ายปล่อยให้รอจนแห้ว
โอ๊ยมันเกินไปแล้ว... อย่างงี้
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
ก็รีบมาหน่อยน้องรออยู่นะ
รีบมาหน่อยเดี๋ยวมีน้อยใจ
อ้ายขี้ตั๋วหรือมัวไปอยู่ไหน
เช็คบิลกลับอ้ายห้ามโวยวาย... แล้วกัน
โอ้ย... ก็อยากโรแมนติก
ได้สบตากินจิ้มจุ่ม
มาเก้อเลยกลุ้มไม่จุ่มสักจาน
นั่งจนแม่ค้าหน้างอ
นั่งต่อยิ่งท้อยิ่งเปลี่ยว
ให้อีกแค่นาทีเดียว
ถ้าไม่มาเจอหน้า... จบกัน
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
ก็รีบมาหน่อยน้องรออยู่นะ
รีบมาหน่อยเดี๋ยวมีน้อยใจ
อ้ายขี้ตั๋วหรือมัวไปอยู่ไหน
เช็คบิลกลับอ้ายห้ามโวยวาย... แล้วกัน
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
รอนาน ว.หนึ่ง เรียก ว.สอง
อยู่ร้านลาบให้ทราบแล้วเปลี่ยน
ก็รีบมาหน่อยน้องรออยู่นะ
รีบมาหน่อยเดี๋ยวมีน้อยใจ
อ้ายขี้ตั๋วหรือมัวไปอยู่ไหน
เช็คบิลกลับอ้ายห้ามโวยวาย... แล้วกัน