Sabaha yelken aç, günaha tamah et Rüyalar haricinde korktuğum en büyük şeydi muhannet Dünyevi kaygılardan arındığım yıldayım Bir biblo buldum odada belki 20 yıldır ordadır Hudutlarımdadır bir anda ölmek ihtimali Kalp atışlarım durursa geride kalanı yalandır Seninde bildiğin gibi adım insandır Her geçen gün mecburiyetten büyüyen seraptır Gemiler uçar mı yoksa uçaklar yüzer mi? Sağda solda gördüğün mantıklı olan düzen mi? Dünyada olanlar bir tanenizi üzer mi? Param olursa bütün gam ve kederim uçup gider mi? Sorularım cevapsız kalacak bundan eminim ve Bunlar gibi milyonlarcası cevapsız değil mi? Ruhu stabil olmayan bir kaç insan tanırsanız Güruhun içine düşme ihtimalinizde katlanır Yarın olsa, birazda yüzüm gülse Çok şükür derim ve köşeme çekilip ölümü beklerim Bir anda gözüm dalsa o anda özgür olsam Seratonin den uzak geçmişimle yüzleşirdim Kabul görür mü kendi içime attığım latifeler? Sabır ömürle eşdeğer bir hızda ilerler mi? Sakın görüntüler yanıltmasın bu gerçeklik değil Akşamları korkudan çaldığım ıslıklar gibi Semazen eteklerine benzetirdim saçlarını Melaikeler den aldığın kokunla dinlenirdim Yığınla toprak yığınla insan oğlu Bu eve dolduğunda yalnızlıkla savaşan ölmeliymiş Ben onun saçlarından kaç rüyayı ördüm Hem ben onun rüyalarındayken kaç sabaha öldüm Dünyayı 10 yaşında çocuklarda gördüm Her cevabın altı karanlıktı, arkasında ömrüm İnandığım değerler hepsi çamura atıldı Akli dengem avuçlarıma kına misali çalındı Gözümle gördüm onları şikayetim bu yüzden Öyle yoruldum ki zorlasam da inan yüzüm gülmez İnsana et gözüyle bakan zihniyetten Nefret ettim kimse anlamadı umurunda olmadı Bu savaştan kaçarsam adımın anlamı kalmaz Dedim ve o tarihten itibaren yalnızım artık Arkamda yürümeyin çünkü özel değilim Önümden hiç gitmeyin ben özgür irademle gelirim Yanımda yürüyün istedim ve kimse kalmadı Benim değil benimle olun dediysem de olmadı Yarın oldu inan ki yüzüm gülmedi Çok şükür dedim yine ve köşeme çekilip ölümü bekledim Bir anda gözüm daldı o anda hayat durdu Seratoninden uzak geçmişim yüzümde dondu Zaten kabulde görmedi hiç bir latifem Sabır taşım toz Boş ver anne sen dinle beni... Semazen eteklerine benzetirdim saçlarını Melaikeler den aldığın kokunla dinlenirdim Yığınla toprak yığınla insan oğlu Bu eve dolduğunda yalnızlıkla savaşan ölmeliymiş