Hjukse den stoltast gard i Sauherad var, - Tidi fell meg long'e, Stolt Margit var dott'ri oppå den gård, - Det er eg som ber sorgji så tronge. Stolt Margit ho reidde seg til kyrkja å gå, Så tok ho den vegjen til bergjet der låg Som ho kom fram ved bergevegg, Kom Bergjekongjen med det lange, kvite skjegg Så skjenkte han i av den klårasta vin, "Drikk utor di, allerkjærasten min!" Så var ho i bergjet åri dei ni Og ho fødde søner og døtter tri Stolt Margit ho tala til Bergjekongen så "Må eg få lov til min fader å gå?" "Ja, du må få lov til din fader å sjå Men du må kje vere borte hot ein time hell två" "Eg meiner det er Margit, eg hadde så kjær Å kjære mi dotter, å er du no der!" Men då kom Bergjekongen snøgt som ein eld "Å kjem du kje heim at til borni i kveld?" "Fare no vel då alle i min heim No kjem eg aldri til dikkon meir"