Itsasoak erantzunak balitu bezala Isiluneek urratu dizute azala Haizeak edonora eraman ditzala Galdera guztiek sortutako itzalak Agian zalantzek mantentzen dute oreka Uraren dantzek indartzen diraute erreka Nahiz eta bidean harrien kontra jo tarteka Haizea sor liteke soilik hasperenka Gau berberean ilun ta argiarekin dantza Sartu ta azalean bizirik zaudela dioten zauri ta arantzak Egun ta gauaren arteko balantza Orekak askotan badauka kolore grisaren antza Auskalo orain zein ote den erroa Inoiz kiskali ezinik bilatuz beroa Betiko soilik orekariak Sokaren gainean eraiki nahian geroa Ametsetan korrika nagoela izar bat jarraitzen, ta harrapatzen naute, Mozkor itsuenaren antzera, piloto automatikoa ahaztu det ta sentitzen det Baino behin eta berriz eroriko ez banintz ziur nago ni zalantzen gerlari ezinezkoa nukeela nere muturrean izarra ikustea pausoka aldentzen den bakoitzean Ametsetan korrika itsasora nihoan zuzen, olatu bakoitzak galdera ikur bat zeuken, zalantza tarten ondoratzen hasi nintzen, baino bela nenbilen hanka ta besok astintzen, ura tragatzen ikasten da igerian, bizitza honek jarri gaitu txuri ta beltzen erdian, sokaren dardaretan aurkitzen dunak saria badaki zer sentitzen dun orekariak.