Стоп! Усё, што ранней замiнала Ледзяны патоп І нерухомыя днi Я ўсё памятаю, не хачу Забываць - гэта так мала І здзiвiць сябе Напэўна, зноў Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць cваёй Усмешкай Той Хто быў амаль незвычайны Выцячэ ў натоўп І нават згубiцца ў iм Я не ведаю, чаму цяпер Не развітацца з адчаем І здзвіць сябе, напэўна, зноў Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць cваёй Усмешкай І ў кожным другiм цячэ І ў кожным свяцiць ярчэй Мой човен набраў вады І хваляй праз гарады Я мушу знайсцi маяк Так трэба Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць cваёй Усмешкай Шукаць сваё шчасце І марыць пакуль яшчэ І ранiцу лашчыць Сваёй Усмешкай