Так губляю вочы блакiтныя ў чырвоным, Застаючыся сам насам сабе незнаемы Не адчуваю час Я гляджу ў люстэрка i мераю ў iм адлегласць Да тваiх прывiдаў, маўклiва, дзiўных дагэтуль, Што разбуралi нас Цiха лунае гук Раю застацца тут Дзе мы супраць усiх, Нерухома дэманы твае спяць у коме Гэта наш амаль новы шанец, Дык прымай мае віншаваннi Так блукаюць думкi, адлiгаю крадучыся Мы даўно ня тыя з табою Кiм нас усе лiчаць Зноў. І таму, вiдаць, Я малюю зоркi бясконца на яе целе І фатаграфую ў цемры здымнай кватэры, Каб сонца не спужаць Цiха лунае гук Раю застацца тут Дзе мы супраць усiх, Нерухома дэманы твае спяць у коме Гэта наш амаль новы шанец, Дык прымай мае віншаваннi. Дзе мы супраць усiх, Нерухома дэманы твае спяць у коме Гэта наш амаль новы шанец, Дык прымай мае... Дык прымай мае... Дзе мы супраць усiх, Нерухома дэманы твае спяць у коме Гэта наш амаль новы шанец, Дык прымай мае віншаваннi. Я губляю вочы блакiтныя ў чырвоным Застаючыся сам насам сабе незнаемы