Так губляю вочы блакiтныя ў чырвоным,
Застаючыся сам насам сабе незнаемы
Не адчуваю час
Я гляджу ў люстэрка i мераю ў iм адлегласць
Да тваiх прывiдаў, маўклiва, дзiўных дагэтуль,
Што разбуралi нас
Цiха лунае гук
Раю застацца тут
Дзе мы супраць усiх,
Нерухома дэманы твае спяць у коме
Гэта наш амаль новы шанец,
Дык прымай мае віншаваннi
Так блукаюць думкi, адлiгаю крадучыся
Мы даўно ня тыя з табою
Кiм нас усе лiчаць
Зноў. І таму, вiдаць,
Я малюю зоркi бясконца на яе целе
І фатаграфую ў цемры здымнай кватэры,
Каб сонца не спужаць
Цiха лунае гук
Раю застацца тут
Дзе мы супраць усiх,
Нерухома дэманы твае спяць у коме
Гэта наш амаль новы шанец,
Дык прымай мае віншаваннi.
Дзе мы супраць усiх,
Нерухома дэманы твае спяць у коме
Гэта наш амаль новы шанец,
Дык прымай мае...
Дык прымай мае...
Дзе мы супраць усiх,
Нерухома дэманы твае спяць у коме
Гэта наш амаль новы шанец,
Дык прымай мае віншаваннi.
Я губляю вочы блакiтныя ў чырвоным
Застаючыся сам насам сабе незнаемы