شہنشاہا حبیبا مدینے دیا، خیر منگنا ہاں میں تیری سرکار چوں صدقہ اپنے فقیراں دا دے سوہنیا، خالی جاواں نا میں تیرے دربار چوں پہنچ ساحل تے سب دے سفینے گئے،بختاں والے ہزاراں مدینے گئے میرے بختاں دی کشتی وی نام خدا،پار کر دے غماں دے تو منجدھار چوں ودھ عاشق نوں جنت توں در یار دا، او در یار تے دو جہاں وارد جہیڑا منگتا اے سوہنے دے دربار دا، اونے لینا کی جنت دے بازار چوں وقت آخر مدینے جے میں پہنچ جاں، روح جسم میرا چھوڑ جاوے جدوں تسی میرا جنازہ میرے ساتھیو، لے کے لنگناں مدینے دے بازار چوں جدتوں نظراں نےتکیا اے رخ یار دا، مرض ود'دا گیا شوق دیدار دا نبضاں پھڑ پھڑ حکیمو طبیبو تسی، پۓ لبدے کی ایس بیمار چوں جہیڑا اللّہ دے ولںاں دی کردا اے سنگ، اس گچ تے وی آندا اے ہیرے دا رنگ اوس ہیرے دا کوئی وی لیندا نہیں او مل، جہیڑا گر جاوے ٹوٹ کے کسے ہار چوں اور کج وی میں منگدا نہیں سرکار توں، جھولی اکھیاں دی خالی اے دیدار توں ہن تے حافظ نوں دیدار دی خیر دے، خالی کوئی نہیں گیا تیرے دربار چوں شہنشاہا حبیبا مدینے دیا، خیر منگنا ہاں میں تیری سرکار چوں صدقہ اپنے فقیراں دا دے سوہنیا، خالی جاواں نا میں تیرے دربار چوں