Για να μην την τρομάξει Κλαίει μονάχος Από μέσα του σκέφτεται, "Μη με αφήσεις" Και την κοιτάζει και λιώνει Όμως δεν λέει κουβέντα Κι όταν φεύγει από δίπλα του Κρατάει σημειώσεις Ένας αόρατος θρόνος Για να κάθεται άνετα Το κορίτσι που βλέπει Το αγόρι φάντασμα Κάθε βράδυ στον ύπνο του Περπατάνε με τρόμο Και του κρατάει το χέρι Δε περπατάει πια μόνο Το κοιτάζει βελούδινα Και του τραβάει τις κουρτίνες Για να αλλάξει το φως Και να αλλάξει ο αέρας Της δαγκώνει το δάχτυλο Είναι πρωί Κυριακής Και την θέλει εδώ Και το πρωί της Δευτέρας Ένας αόρατος θρόνος Για να κάθεται άνετα Το κορίτσι που βλέπει Το αγόρι φάντασμα Κάθε βράδυ στον ύπνο του Περπατάνε με τρόμο Και του κρατάει το χέρι Δε περπατάει πια μόνο Ένας αόρατος θρόνος Για να κάθεται άνετα Το κορίτσι που βλέπει Το αγόρι φάντασμα Κάθε βράδυ στον ύπνο του Περπατάνε με τρόμο Και του κρατάει το χέρι Δε περπατάει πια μόνο