Με κοιτάς και ρωτάς τι κρύβω στο μυαλό μου
Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο να ξεφεύγω απ' τον εαυτό μου
Κι η ανάσα σου μυρίζει σαν φράουλα ή κεράσι
Όσες νίκες και να κάνω πάντα νιώθω έχω χάσει
Και νομίζεις πως αντέχω στα όνειρά μου πάντα τρέχω
Μια ζωή στην απ' έξω δωσ' μου κάτι να πιστέψω
Έτσι για την αλητεία έτσι για τη μαλακία
Δε νιώθω ζωντανός χωρίς κάποια μελαγχολία
Ονειρεύομαι μωρό μου, μα χάνω τον εαυτό μου
Το αγαπημένο μου ρομπότ με κεφαλαία κυρία
Με κοιτάζει τρομαγμένη μένει από μπαταριά
Κι η ψυχή της το ξέρει πόσο ακόμη θα υποφέρει
Σαν αρχαία τραγωδία μεσ' στη γαμωκοινωνία
Ονειρεύομαι μωρό μου μα χάνω τον εαυτό μου
Παντομίμα η ζωή μου αν έχεις το θεό σου
Θέλω κάτι να κάνω που θα σε νευριάσει
Θέλω κάτι να πω που την καρδιά σου θα σπάσει
Ονειρεύομαι μωρό μου, μα χάνω τον εαυτό μου
Ενα στιχάκι τελευταίο γιατί σάπισα να κλαίω
Οι λέξεις αμέτρητες μα τίποτα δε λέω
Γιατί πάντα θυμάμαι όλα αυτά που με διαλύουν
Γιατί έχω κουραστεί όλοι τα πάντα να αναλύουν
Απ' την άκρη του κόσμου ως της κόλασης το θρόνο
Ένα τραγούδι στο repeat ένα στριφτό τσιγάρο δρόμος
Βασανίζομαι σου λέω μα προσπαθώ να είμαι εντάξει
Σαν ανεμώνα διαλύομαι σε κάθε σου χάδι
Κάποτε είχα όνειρα από μετάξι
Τώρα είμαι το παιδί που θέλει ν' αυτοκτονήσει μεσ' στην τάξη
Μα πάντα κάτι θα με σταματήσει
Το κουδούνι που χτυπάει, ο συμμαθητής που μ' αγαπάει
Ονειρεύομαι μωρό μου, μα χάνω τον εαυτό μου