Мне не забыцца песні той даўняе вясны: - На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны... Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць, Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць. Александрына! Цяпер прыйшла зіма... Александрына! Шукаю я - няма! Александрына! I з песняй ты цвіла... Александрына! Якою ты была! Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна, Сказаць, што ты лілея, - сцюдзёная ж яна. Сказаць, што ты званочак... Ды ўсіх жа мала іх!. Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх. Александрына! Цяпер прыйшла зіма... Александрына! Шукаю я - няма! Александрына! I з песняй ты цвіла... Александрына! Якою ты была!