Наказала мацi позна не гуляцi
Каб дачка Марына пасядзела ў хаце
Як заснула мацi на сваю нядолю
Уцякла Марына праз акно на волю
Ой, iшли казакi, ды на Вукраiну
Казакi-гулякi клiкалi Марыну
Марына!
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць ты, Марына, казачэньку любiш?
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць казачэньку любiш?
Потым бацька ўзяўся за парадак у хаце
Не пуска ў Марыну з хлопцам пагуляцi
Уцякла дачушка, толькi ўсе заснулi
Правяла з каханым ночку медавую
Ой, iшли казакi, ды на Вукраiну
Казакi-гулякi клiкалi Марыну
Марына!
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць ты, Марына, казачэньку любiш?
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць казачэньку любiш?
Вось i стала бабкай у Марыны мацi
Голас немаўляткi зазвiнеў у хаце
Дзе ты казачэнька? Казачэнька любы
Хто ж цяпер марыну павядзе да шлюбу?
Ой, iшли казакi, ды на Вукраiну
Казакi-гулякi клiкалi Марыну
Марына!
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць ты, Марына, казачэньку любiш?
Марына, Марына, а чаго ж ты тужыш
Мусiць казачэньку любiш?
Марына, Марына
А чаго ж ты тужыш? (Марына!)
Казачэньку любiш? (Марына!)