ดึกดื่นคืนนั้น ฉันเดินฉันผ่าน
เห็นบ้านนั้นมีเด็กคนหนึ่ง
กับแม่ผู้ซึ่งวัยร่วงโรยอยู่
ต่างเอ็ดอึงมึงกู ใจหดหู่ไม่อยากไปสนใจ
มันขู่แม่เอาเงินไป หัวใจแม่ตรอม
ตาม อกตามใจลูกจนเกินไปนิสัยจึงทราม
ใจมันคงความคิดลวนลามข่มเหง ไม่เกรงบาป
เรื่องมันน่าอับอาย แม้ใครผ่านไปคงได้ทราบ
เหมือนมีกรรมลูกจึงระยำ บาปหนา
แม่คงอยากลาโลก
ดึกดื่นคืนนี้ ไม่มีเสียงขู่
จึงมองดูใครอยู่ในบ้าน ก็เห็นลูกนั้นที่เคยหลบหลู่
ศพแม่วางงามหรู ลูกคงกตัญญูเมื่อสายไป
แม่ต้องตรอมใจตาย ลูกชายรู้คุณ
(ฮา ฮา ฮ่า ฮา อา ฮา ฮา ฮ่า ฮ้า ฮา)
(ฮา ฮา ฮ่า ฮา ลูกชายรู้คุณ)