ปิดเล่มหนังสือที่เรา
สองคนเคยอ่านด้วยกัน
เมื่อมองกลับไปข้างหลัง
มีเงาที่เราเคยยืน
ความฝันที่เธอเล่าไว้
ไม่เคยเลือนหายไป
ฉันเฝ้าคอยตาม
เก็บไว้ในใจทุกวันเวลา
ย้อนไปวันนั้นสองเรานั้นคงไม่มีพลัง
ด้วยวัยเยาว์ที่ไร้กำลังจะไขว่คว้า
ยังพยายามทุกวันแม้ล้มลงไปอีกที
จงลุกขึ้นยืนจงยืนขึ้นสู้ใหม่
นี่คือหนทางที่ยาวไกลได้ผ่านมา
หากเรายื่นมือ
สุดแขนออกไปจับความฝัน
คงมีสักวัน ต้องคว้าฝันนั้นได้
หากเราเชื่อใน พลังศรัทธาที่ตั้งใจ
แว่วเสียงกำลังใจของเธอ
จำได้ไม่เคยลืมเลือน
ในวันที่ไร้กำลัง
พลาดพลั้งล้มบ้างบางที
หวาดหวั่นกลัวภัยที่มี
ไม่อาจก้าวเดินต่อไป
แต่เมื่อได้มองท้องฟ้า
เสียงเธอปลอบโยนหัวใจ
ให้ก้าวเดินไป
ตามฝันดั่งคำสัญญาที่มี
เคยคิดบ้างไหม
ที่เรากล้าลองเปลี่ยนแปลงสักที
ด้วยความกล้าหาญที่จะเป็นคนใหม่นั้น
แม้ว่าทางนั้น
วกวนยากเกินจะเดินก็ตาม
มีทางเส้นใหม่ให้เราก้าวไป
สู่เป้าหมายที่คือเส้นชัยที่ไขว่คว้า
หากเรายื่นมือ
สุดแขนออกไปจับความฝัน
จับมือฉันพลันและคว้าฉันขึ้นไป
คือมือของเธอที่เชื่อมสัมพันธ์เราเอาไว้
ล่องลอยไปยังขอบฟ้าไกล
ดั่งฝันที่เคยมี
ฉันเองไม่มีวันลืม
เรื่องราวมหัศจรรย์
ที่พาให้เราพบกัน
นับร้อยนับพันทุกครา
และนี่จะเป็นเวลา
ให้เราส่งต่อฝันนี้ไปยัง
ที่โลกใหม่ร้อยแรงพลัง
ให้ฝันนับร้อยนับพันเป็นหนึ่งเดียว
หากเรายื่นมือ
สุดแขนออกไปจับความฝัน
มือนับร้อยพัน เพิ่มฝันเพิ่มเติมพลัง
คือมือของเรา
ทุกคนร่วมเป็นกำลังใจ
ส่องแสงนำทางสู่หนใหม่
ก้าวไปพร้อมกันทุกคน
นั่นคือสัญญา ที่เราผูกใจไว้