Μπαίνω στη σχολική μου αίθουσα, φορώ στα μάτια γάζες
Γνώριμες οι εφηβικές σας φάτσες, σκάστε
Βγάλτε ένα μολύβι και γράφτε μια νέα έκθεση
Περιγράψτε το θάνατο που φοβάστε
Τώρα γιατί δε γελάτε;
Η κιμωλία μου φωτίζει τη σελήνη
Η μάγισσα μου το μυαλό μου κατευθύνει
Κρατά το μέλλον στο λευκό της κομποσκοίνι
Κρατώ το μέλλον του rap
Κι αυτοί δεν βλέπουν πολλά γι' αυτό δεν βλέπουν καλά
Κι αυτοί δεν ξέρουν πολλά και δε με ξέρουν καλά
Δεν είδανε ποτέ απ' τα παιδικά μου γυαλιά
"Δε γαμιέται" λέω
Πίστεψα πως γράφω παραμύθια
Το 'πα στα παιδιά, με κοίταξαν με ύφος, με είπαν παραμυθιασμένο
Γαμώ τη νοημοσύνη σας, το ξέρω
Έχω κάψει το κεφάλι μου στη μουσική που κάνω λες και φταίω
Αναγκαστικά μ' έχω δωρίσει ολοκληρωτικά σ' αυτό το γαμημένο rap και σήμερα θα πάρω αυτό που θέλω
Ύστερα απ' αυτό θα ηρεμήσω
Η ολοκλήρωση μου είν' η χαρά μετά το μίσος
Χαρά μετά το μίσος
Κράτα αυτή τη μπάρα, μια φορά θα στη θυμίσω
Γράφω για εκδίκηση, για όσα μου πήραν πίσω
Κάνω τα φτερά μου αγκώνες να με κρατήσω
Μπαίνω στη σπηλιά να μ' αναστήσω
Άντε και γαμήσου, χάρηκα μα άντε και γαμήσου
Θα 'μαι καλύτερος άνθρωπος αν γυρίσω
Μα δε γυρνάω, στο χώμα μπαίνω σπάω
Το μνήμα με κρατάει και το κρατάω
Λουλούδια γύρω γύρω να θυμίζουνε πως ήμουν ο καλύτερος
Κι εγώ νεκρός τ' ακούω και ξερνάω
Το θάνατο φοβάμαι από παιδί, μετά γελάω όταν το λέω
Σαν έφηβος θυμάμαι στο μαξιλάρι να κλαίω
Κι όλα τελειώνουνε εδώ
Όλοι θα πεθάνουμε άλλο ένα πρωινό αμελητέο
Να με θυμάσαι την επόμενη
Ήμουν πολύ παιδί ακόμη
Όχι, να με ξεχάσεις την επόμενη
Με λέν' Νικόλα και συγγνώμη
7.000 κάσες
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες
Στο παραμιλητό μου φώναξα "πού να 'σαι;"
Άκου και σκάσε, άκου και σκάσε
7.000 κάσες
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες
Στο παραμιλητό μου φώναξα "πού να 'σαι;"
Άκου και σκάσε, άκου και σκάσε
Μπαίνω στη σχολική μου αίθουσα, φορώ στα μάτια γάζες
Άγνωστες οι εφηβικές σας φάτσες, σκάστε
Βγάλτε αναπτήρα και βάλτε φωτιά στην έκθεση
Δε θα πεθάνουμε ποτέ, να το θυμάστε
Είναι Φθ, αναστηθήκαμε στον πάγο
Ό,τι δεν φαντάζεστε, απλά εγώ στέκω στο βράχο
Ενοχλητικοί ρωτάν αν κάτι νέο γράφω
Δε θέλουνε rap, θέλουνε νέο Βαλς και Falco
Θέλουν ξανά τα ίδια πράγματα
Να περνάν καλά που μειώνω τον εαυτό μου
Που σκοτώνω το εγώ μου για χειροκροτήματα άριθμα
Να τους δω στο δρόμο, να τους πω "Νικόλας, χάρηκα"
Δεν τους αφήνω επιλογή
Οι πιο μεγάλοι rappers την αναπνοή μου τρέμουν
2 μονοπάτια και τα 2 στη σιγή
Ή θα πουν είσαι το μέλλον ή θα πουν πως δε με ξέρουν
Μα εγώ διαλέγω πώς παίζω σ' αυτό το χάλι
Τους κοιτάω και κοιτάν από την άλλη
Με κοιτάν, τους κοιτάω και κοιτάω από την άλλη
Αυτή είν' η διαφορά μας κι είναι διαφορά μεγάλη
Απ' το 0 μέχρι το 10
Δεν προλαβαίνω με βήματα ένα-ένα
Δεν προλαβαίνω λογικά είπα να τρέξω τελικά
Κι ώσπου να πέσω τις πατημασιές μου μέτρα
Αυτό το rap γεννάει κέντα
Μάτωσα την τράπουλα κι η μάνα βλέπει χρώμα
Μου λέει "Νικόλα, είσαι το μέλλον από τώρα"
Και είναι νωρίς ακόμα, μα τους έχω από τώρα
Κρύψε με να μη χαθώ, πείσε με να μη σε δω
Πίσσα και λευκό καπνό ως τον ουρανό
Τι να φοβηθώ; ζούμε σε μέλλον νηστικό
Έλα, μην αφήσουμε τον γιο σου ορφανό
Και κάθε μέρα είναι μια κάσα
Κι είν' όλοι μόνοι τους κι εδώ δεν έχει ομάδα
Και το πρωί θα δώσουμ' όνομα στην καύλα
Δέκα χιλιάδες φθαρμένοι θα καίν' την Ελλάδα
7.000 κάσες
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες
Στο παραμιλητό μου φώναξα "πού να 'σαι;"
Άκου και σκάσε, άκου και σκάσε
7.000 κάσες
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες
Στο παραμιλητό μου φώναξα "πού να 'σαι;"
Άκου και σκάσε, άκου και σκάσε