Κάθε φορά μοιάζει ακόμα ένα βήμα πιο δύσκολο
Να δώσω ψυχή και ν' αφήσω δυο γράμματα πίσω μου
Τα χέρια μου κόκκινα, σπάνε από το καταχείμωνο
Μα αυτή η ξερή παγωνιά μου ταιριάζει, αλίμονο
Είμ' εκείνος που χάνει
Πόσο μπορεί τελικά ν' αγαπήσει εκείνος που χάνει;
Χάδι γλυκό, τρυφερό
Αλλά κάτι βραδιές έχω γίνει δρεπάνι
Συχνά με ρωτάς για το πόσες φορές
Συμβιβάστηκα μέσα στην πλάνη
Ποτέ μου δεν λέω "ποτέ"
Μα τουλάχιστον λίγες φορές το 'χω κάνει
Το σαλόνι είναι καθαρισμένο
Το γραφείο είναι φρεσκοβαμμένο
Το κρεμμύδι είναι φρεσκοκομμένο
Και το φαγητό μαγειρεμένο
Όλα αυτά με κάνουνε να μένω
Μ' έχουν κάνει τόσο ευλογημένο
Όμως πλέον το καταλαβαίνω και την μαλακία περιμένω
Η μάνα μου ξέρω πως έχει ένα θέμα
Με όσους στα σχόλια κλαίγονται
Όσους μιλάνε πολύ αλλά μούτρα
Κι ονόματα κάπου δεν φαίνονται
Μου 'πε να πω τα εξής δύο λόγια
Γι' αυτούς άμα μου το επιτρέπετε
Ok, συγγνώμη μαμά τελικά
Αλλά τούτα τα λόγια δεν λέγονται
Πάλι φοβάμαι να μη μεγαλώσω
Και τρέφω χαμένες ελπίδες
Δίνω στον χρόνο τις πρώτες μου μπάρες
Μου δίνει τις πρώτες ρυτίδες
Αν δεν με ξέρατε και με ρωτούσατε τα πόσα έκλεισα φέτος
Θα 'λεγα γίνομαι δεκαεννιά κι είμ' ακόμα στο δεύτερο έτος
Όλη η ζωή μου είναι μια ελαφριά kom
Σε μικρόστενα κτήρια
Ο παππούς μου ρωτάει τον σεκιουριτά
Άμα πάνε καλά τα εισιτήρια
Παππού, αν κατέβουμε από την σκηνή
Επιτόπου τελειώνει η παράσταση
Θα φύγει ο κόσμος καπάκι στις 12:01
Σαν να 'χουμε Ανάσταση
Δεν έχω πλάνο και δεν έχω πιάνο
Μα πάντα το κόλπο το πιάνω
Δεν ξέρω την νότα την ντο
Αλλά ξέρω την do για όντως το κάνω
Το νέο CD μου έχει στόμα και γλώσσα
Και δόντια και όντως μιλάει
Δεν ξέρει την νότα την φα
Αλλά ξέρει την fuck γιατί όντως
Συγγνώμη αν απογοήτευσα κάποιους
Που θέλαν καινούργια ποιήματα
Δεν είμ' ο Bloody του Βαλς
Με τον Νίκο του τότε έχουμ' άλλα προβλήματα
Και δεν είμαι πια δεκαεννιά τελικά
Είναι σ' άλλο σημείο ο πήχης μου
Και δεν είμαι δεύτερο έτος
Κι ας είμαι στο δεύτερο έτος της φρίκης μου
Μη μου μιλάτε για ραπ
Είστε όλοι μικρούληδες, κάνετε τους μπούληδες
Μα έχω στην τσέπη μέσα του Δαυΐδ
Την σφεντόνα χαζούληδες
Άϊντε χαζούληδες
Άϊντε κουράσατε και με κουράσατε, νομίζω ξεχάσατε
Εκείνο που λέτε πως πούλησα εσείς θα το σφάζατε
Σ' άλλα νέα ίδια νέα είμ' ακόμα μπρελόκ στα κλειδιά της
Κοιμάται μια γάτα στα πόδια μου
Η άλλη τρέχει στα δικά της
"Μ' αρέσει το σπίτι που φτιάξαμε" σου 'πα και γέλασα
Και λέω το σπίτι, μα δεν εννοώ το διαμέρισμα
Τα 'χω πάει αρκετά καλά
Τα 'χω πάει αρκετά κομπλέ, αρκετά κομπλέ
Bro, το '13 είχα τρία κάππα
Κάπου στο YouTube σαν να με λεν Αντρέ
Μισοί ακούν αυτά που λέω
Πιάνουν τα μισά, τα μισοτραγουδάν κομπλέ
Κι άλλοι μισοί μισούν αυτά που λέω
Επειδή δεν πιάνουν τα μισά ποτέ
Αυτό μου το δίνεις, το βλέπεις πως είμαι παίχτης
Παίχτης, σαν να τριπλάρει πρωτάκι παιδάκι τής έχτης
Λένε πως λέω τα ίδια
Μα λέω την ζωή μου γι' αυτό είμαι φταίχτης
Απ' το πεπρωμένο δραπέτης
Μα δεν θα το δείξει το Netflix
Την πρώτη φορά είχα κοιτάξει τ' αστέρια
Την δεύτερη γίναν δικά μου
Την πρώτη χρονιά το μελέτησα
Ύστερα κάθε χρονιά είν' η χρονιά μου
Αν η μουσική θέλει πόνο
Αν γράφω καλύτερα στα βάσανά μου
Αυτή είν' η χειρότερη μουσική μου
Γιατί είμαι όντως στα καλύτερά μου