Θέλω να μιλήσω, θέλω να μπορέσω
ζήτημα να θέσω
Θέλω να διαλέξω μήνυμα εκ των έσω
Είναι όσο θα αντέξω
Θα σηκωθώ, θα πέσω, πάλι μόνος μου θα τρέξω
Χρόνια στην απέξω, πως να σε πιστέψω
Άσκοπες ευχές, παιχνίδια για να παίξω
Τα όνειρα θα δέσω
και αν είναι θα πονέσω
Δε θα θυμηθώ, δε θα τα γυρέψω
Το βλέμμα μου θα στρέψω και θα αγναντέψω
και ό, τι έχει μείνει θα το συμμαζέψω
Χρόνο θα ξεκλέψω και θα τα βολέψω
και ότι μου ανήκει δε θα ζητιανέψω
Τη μοναξιά θα θρέψω,
να την ημερέψω
Αυτή θα με ανεχτεί,
εγώ θα την λατρέψω
Δε θα της μιλήσω, δε θα την εκθέσω
μόνη θα μπορεί, μόνος μου θα αντέξω
Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ
σου λέω φίλε με έχουν φέρει έως εδώ
άσκοπες σκέψεις σε έναν άστατο καιρό,
όχι άλλο πια δεν μπορώ να το ανεχτώ
Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ
σου λέω φίλε με έχουν φέρει έως εδώ
άσκοπες σκέψεις σε έναν άστατο καιρό,
όχι άλλο πια δεν μπορώ να το ανεχτώ
Θέλω να μιλήσω μα κάτι με πιάνει
Το μυαλό μου φεύγει μακριά και δε φτάνει
ούτε ένας φίλος, ούτε κάποια σκέψη
να παρηγορίσει το εγώ μου για να αντέξει
Χάθηκα στις λέξεις, στα άχρηστα τα λόγια
ψάχνοντας κουράγιο μα ψάχνοντας για χρόνια
Ίσως αν μιλήσω να ακούσει κάποιος
ίσως ο κόσμος μας δεν είναι σάπιος
Πάλι όμως μπαίνει η αμφιβολία
μήπως μόνο ψάχνω μια δικαιολογία
που δεν βρήκα άκρη στις αναζητήσεις
που έδωσα υπόσχεση χωρίς να την ζητήσεις
Ψάχνω αρμονία μα με τις λάθος νότες
Δε σε είχα ακούσει κάποτε όμως μου το πες
Τα πράγματα είναι αλλιώς στις αντίπερα τις όχθες
Χαθήκανε οι άγιοι και μείναν οι προδότες
Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ
σου λέω φίλε με έχουν φέρει έως εδώ
άσκοπες σκέψεις σε έναν άστατο καιρό,
όχι άλλο πια δεν μπορώ να το ανεχτώ
Μη μου ζητάς άλλο να συμβιβαστώ
σου λέω φίλε με έχουν φέρει έως εδώ
άσκοπες σκέψεις σε έναν άστατο καιρό,
όχι άλλο πια δεν μπορώ να το ανεχτώ