ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Σ'ΑΓΚΑΛΙΑΣΑ... ΑΓΡΙΕΨΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑ...
Μου είχες πει πως η σιωπή
Πάντα σε ταξιδεύει
Πως την δική σου τη φωνή
Κάποιος τη σημαδεύει.
Κι οι λέξεις σου μαράθηκαν
Δεν είπες ΤΊΠΟΤΑ ΞΑΝΑ
ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑ
Στης μοναξιάς μου τα νερά
Την ώρα που σ' αγκάλιασα
Αγρίεψε η θάλασσα
Την ώρα που τα σώματα δεν είχαν ονόματα.
ΙΔΙΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ
Σα λάβα στο σκοτάδι
Μέσα σε θάλασσα βαθιά
Γυρεύεις ένα χάδι.
Με τη σιωπή κοιμήθηκες
Ταξίδι μες στην προσμονή
Ξύπνησες και θυμήθηκες
Πως είχες κάποτε φωνή.
Την ώρα που σ' αγκάλιασα
Αγρίεψε η θάλασσα
Την ώρα που τα σώματα δεν είχαν ονόματα
Συγνώμη Αννα σε θελω ξερω οτι θα το δεις...