Μόνη ζω με μια σκιά
της λέω πόσο σ' αγαπώ και δε μιλά
θα το δεις θα ξανάρθει
της λέω, κι εκείνη ακούει πάντα σκεφτική
Κι όμως θα 'ρθει αυτό το βράδυ
που θα μας πάρει πάλι αγκαλιά
κάπου μέσα στο σκοτάδι
θα γίνουμ' ένα σώμα μια καρδιά
Όταν θα 'ρθει εκείνη η ώρα
που οι ανάσες μας θα παίρνουνε φωτιά
όταν το αίμα παίρνει φόρα
θα γίνουμ' ένα σώμα μια σκιά
Μόνη ζω με μια σκιά
της λέω πες μου
αν μ' αγαπά και δε μιλά
δως μου κάτι, λίγο φως
να σβήσει ο πόνος
που 'χω μέσα μου ο κρυφός
Κι όμως θα 'ρθει αυτό το βράδυ
που θα μας πάρει πάλι αγκαλιά
κάπου μέσα στο σκοτάδι
θα γίνουμ' ένα σώμα μια καρδιά
Όταν θα 'ρθει εκείνη η ώρα
που οι ανάσες μας θα παίρνουνε φωτιά
όταν το αίμα παίρνει φόρα
θα γίνουμ' ένα σώμα μια σκιά
Μόνη ζω με μια σκιά
της λέω πόσο σ' αγαπώ και δε μιλά