Jij zit tegenover mij en kijkt me aan
En vertelt me dat de vlam is uitgegaan
Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou
Niet de dingen zei die jij graag horen zou
Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep
Omdat ik niet met jouw favorieten dweep
Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent
Maar de buitenkant daar raak je aan gewend
Nu heb jij de glans nog van de jeugd
En je vind dat ik dat zien moet als een deugd
Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt
En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd
Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd
En na weken heb ik langzaamaan geleerd
Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent
Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent
Luister even naar wat ik je zeggen wou
Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou
Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet
Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed
Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad
Weet dat jij een grote leegte achterlaat
'T doet me meer dan ik je zeggen kan verdriet
Ik zal je missen, ook al denk je dan van niet
Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil
Omdat ik een soort van foto maken wil
Die geëtst wordt door een scherp gepunte stift
En jouw beeld voor altijd in mijn hersens grift
Zodat later als ik oud zal zijn en traag
Maar het leven beter doorheb dan vandaag
Ik m'n ogen sluit en oproep uit m'n geest
Jouw portret, zoals je vroeger bent geweest
Nou, vaarwel m'n lief, 't gaat je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn