Ik was nog jong Toen het begon Mijn leventje was onbezorgd Ik zag alleen de zon Ik lummelde wat rond Had lak aan geld De wereld was een schouwtoneel En ik de held Ik plande 1000 dingen Had alles in de hand Maar al mijn luchtkastelen Bouwde ik op los zand Het leven kreeg van dag tot dag Geen enkele zin En dat het snel vervloog Zie ik nu pas in Ik had geen doel Geen strategie Er was zoveel muziek in mij En poezie Ik liet niemand zich bemoeien met Mijn bestaan Ik had nog zoveel drank tegoed Nog 100 jaar te gaan Ik liep mezelf voorbij Ik had geen rust De vlugge meiden ook Veel te snel gekust Ik dacht heus wel eens na Zocht het gesprek Maar als ik er op terug kijk Was het allemaal geklets b Ik was zo jong En ondoordacht De dagen leken zoet De nachten zacht Hield me op de been Het duurde lang voor ik de leegheid zag om me heen De liefde was een spel Dat ik pas doorzag Toen de warmte doofde in een vrouwen lach Mijn vrienden, ach ik vroeg van hen Soms veel te veel Nu sta ik als een oude clown Op een leeg toneel Ik had me enigszins op wat Begrip verheugd Hoewel ik als verloren zoon Nooit heb gedeugd Ik voel dat ik naar ontkenning neig Maar toch de rekening krijg Van de dwaasheid van mijn jeugd