Ik heb gedacht, maar veel te veel gezwegen Ik heb gepraat, maar zelden iets gezegd Ik heb gestreden, maar wist vaak niet waar tegen Ik ken m'n grenzen, maar ik heb ze nooit verlegd Voor 't publiek, was ik een vlotte prater Ik vond altijd, precies het juiste woord Maar meestal was, dat grotendeels theater En zei ik dat, wat men het liefste hoort Maar om mijn hart, tot jou te laten spreken Tot hen waar ik, zo vreselijk veel van hou Moest ik helaas, mijn mond echt open breken Want ik zei nooit, zomaar "ik hou van jou" Ik hoop dat ik, jou toch heb laten voelen Dat soms mijn blik, voldoende was voor jou En dat ondanks, mijn simpele gebreken Jij hebt geweten, hoe veel ik van je hou Jij hebt geweten Niet vergeten Nooit vergeten, hoe veel ik van Je hou