Hayaline koş (ah) Hayaline koş (çünkü, çünkü, çünkü) Hayatımız boş Her gün çalış kira öde geçiyo' yo yo Günler ama unutma ki son ansız geliyor Sonu ansız geliyo' yo zamanın Bu yüzden yolum artık sis dolu Ütopyam gir inlerine boğul boğul ol zamansız Sıkıldım yaşamaktan her günümü aynı dert İnsanlar değişirken hep kendine aynı derdi Fakat kimse kalmadı insan beton ormanında Ben dahil çünkü nefes almak bile ayrı vergi Büründü ağaçlar griye burada Azla'n yetinmek zarar Ağar ağar heyecan öldü Çıktı arşa binalar Fakat ne görkemliydi ne de az'cık ihtişamlı Özlediğim eski günler Özlediğim kirli Şam'dı Koşturan sümükleriyle parkın ortasında Pislik dolu üstüm fakat Kalbim ortasında temiz duygularım Can çekişirdim bi' sağa bi' sola Umudum kalabilmek İstanbul Boğazı'nda Fakat yukarı doğru çektikçe oltan Çektikçe kader Dalgaları hissettim, sarsıldım içten Yardım kim ister Yalnız olduğumu anladım Su yüzüne çıktığımda Şansım yoktu başladı birden Atladım suya ellerinden Tekrâr ellerinden, tekrâr ellerinden Hayaline koş (hayaline koş) Hayaline koş (hayaline koş)