Zuster Marie van 't goddelijk herte
In 't kloosterke verre van 't werelds gewoel
Las heur gebedjes en heur paternoster
En zong in de messe met vele gevoel
Ze was nu heel oud, oud en versleten
Z'has al zovele, zovele deurstaan
Maar heur gelove was zuiver gebleven
Z'had altijd recht in heur schoenen gestaan
Drie keren was ze van 'n trap gevallen
En in de bekoring wel duizenden keren
Maar wonderwel wist ze heur 't herpakken
Je ziet da'j' nooit 't oud zijt om bie te leren
Je lacht gijder meisjes met zuster masseurtje
Zonder te weten hoe goed dat 't daar is
Peis nog maar goed alleer da'j' gaat trouwen
Want leventj'in 't klooster en is nie zo mis
Ja 't mag wel gezeid zijn, of liever gezongen
Want zingen en muziek en kan toch geen kwaad
Zo'n leventj'in 't klooster dat is den hemel
Den hemel op eerde, ja 'k zie da'j' 't verstaat
'T Snuchtens te vijven uit junder bedde
Dat 'n is nie lastig, je zijt toch nooit moe
Van wat zou j' moe zijn, van 't lezen en te peizen
En van een sermoentje af en toe
Nooit gene vent om uw dagen te verzeuren
En kinders, wel, wel die zijn d'r al genoeg
Ons here en hadde ook kind noch kraaie
En hadde zo al miserie genoeg
En nu is 't an junder, begint maar te peizen
Eer dat 't te laat is, want nu is 't nog tijd
Of je vaart nog lijk zuster masseurtje
Want je kan niet geloven hoe dat het haar spijt.