Chodź i posłuchaj, jak za oknem wieje wiatr
Znam tę muzykę, dobrze znam ją od lat
Kto porzucił dom i poznał smak morskich dróg
Pamiętać będzie zawsze ten wichru huk
Gdzieś nad zatoką, pośród łąk, stał mój dom
W nim usta żony mej, jej twarz, ciepło rąk
Czułem, gdy nocą wychodziłem na brzeg
Czułem, gdy z wody wyciągałem swą sieć
Kochałem mocno, tak jak nigdy nikt nie kochał
I wierzyłem, że świat mam u swych stóp
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr
Wracałem zawsze tam, gdy wstawał dzień
A słońce całowało jej twarz, budząc ze snu
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr
Daleko dom, w morzu już tyle lat
Tu syren śpiewem ciągle mami mnie wiatr
Kolejny port, wyspy z dziecięcych snów
Czas zatarł obraz pięknych oczu i ust
Gdzieś na dnie serca usłyszałem twój głos
Tak chciałem wrócić, lecz okrutny był los
Gdy w cichym porcie wychodziłem na ląd
Ciebie nie było, dawno odeszłaś stąd
Kochałem mocno, tak jak nigdy nikt nie kochał
I wierzyłem, że świat mam u swych stóp
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr
Wracałem zawsze tam, gdy wstawał dzień
A słońce całowało jej twarz, budząc ze snu
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr
Kochałem mocno, tak jak nigdy nikt nie kochał
I wierzyłem, że świat mam u swych stóp
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr
Wracałem zawsze tam, gdy wstawał dzień
A słońce całowało jej twarz, budząc ze snu
Pragnąłem mocno tak, jak nigdy nikt
Lecz zazdrosny był wiatr