หยิ่งทะนง องอาจ ในวิถี
แบกศักดิ์ศรี ค้ำคอ เดินสุดสาย
ไม่ยอมงอ อ่อนข้อ โธ่ ไอ้ควาย
เมื่อความตาย มาเยือน เพื่อนไม่มี
หยิ่งผยอง ลำพอง ว่าตนเก่ง
ว่าตนเจ๋ง ว่าตนสุด เหอะ ไอ้ฉิบหาย
เมื่อถึงฆาต ถึงคราว ชีพมลาย
ผลสุดท้าย กลัวตาย เป็นแม่งทุกคน
โลกใบนี้ กว้างใหญ่ กว่ามึงรู้
ใช้ตาดู หูฟังเถอะ เย็ดแม่
เลือดนักสู้ ไม่ได้มี ไว้ฆ่าแกง
กลับบ้านไป แดกข้าวแกง แม่มึงรอ (โอ้)
♪
ไอ้แดงมันเป็นนักสู้ที่ดูคล่องแคล่วปราดเปรียว
และไอ้เขียวมันเป็นนักซิ่ง มันมีรถเครื่องที่คอยวิ่งแซงทุกคัน (ไป)
มีในจังหวะหนึ่ง ไอ้แดงปะทะวาจากับไอ้เขียวเรื่องผู้หญิง
จึงต้องดวลว่าใครของจริง (ยิง)
เพื่อความยิ่งใหญ่และผู้หญิง ทุกคนต้องเรียกกูว่าสิงห์ใหญ่
แล้วใครต้องเจ็บใจไปมากกว่า มากกว่าพ่อแม่มึง
♪
พ่อแม่มึง
♪
ด้วยไอ้แดงมันเป็นนักสู้ มันจึงบู๊ด้วยมือและตีน
แต่ไอ้เขียวเป็นแค่นักซิ่ง มันแพ้ แต่ว่าเพื่อนมันยื่นปืน (ยิง)
ไอ้เขียวชนะสะใจบนร่างกายอันไร้วิญญาณของไอ้แดง
แต่ไม่นาน มันตายด้วยบ่วงกรรมอันร้อนแรง (โอ้ย)
เพื่อความยิ่งใหญ่และผู้หญิง ทุกคนต้องเรียกกูว่าสิงห์ใหญ่
แล้วใครต้องเจ็บใจไปมากกว่า มากกว่าพ่อแม่มึง
♪
พ่อแม่มึง
♪
เลือดนักสู้พ่อมึงมี แต่ไม่ได้มีไว้ฆ่าแกง
เลือดนักซิ่งแม่มึงไม่มี มีแค่ถุงข้าวแกง (โอะ-โอ้ย)
เลือดนักสู้พ่อมึงมี แต่ไม่ได้มีไว้ฆ่าแกง
เลือดนักซิ่งแม่มึงไม่มี มีแค่ถุงข้าวแกง (โอ้ย)
เพื่อความยิ่งใหญ่และผู้หญิง ทุกคนต้องเรียกกูว่าสิงห์ใหญ่
แล้วใครต้องเจ็บใจไปมากกว่า มากกว่า (โอ้-โอย)
แล้วใครเล่าที่ต้องบอบช้ำ
แล้วใครเล่าถูกกระทำข้างใน
แล้วใครที่ได้แค่นอนร้องไห้
ถ้าไม่ใช่พ่อแม่มึง
♪
ก็พ่อแม่มึง