Şehir bir an bozuk simetrisiyle dalgalandı
Sırtımızda bozkırın tuhaf rüzgârları
Kelimeler tükendi sanki aniden, zamansız
Edildi son küfürler, en başında yer aldın
Şöyle başlamıştı Akdeniz'de can havli
Gökyüzünde utangaç bir katil hissi gizli
Ve katil her seferde daha güzel gülerdi
Bugün bi' başka öldüm, anlatmaya değer mi?
Dev buzullar eridi zihnimizde bir anda
Sen her şeyden muaftın, sakallarıma n'aptın?
Bıçak suratlı bakış, akşamın karanlık ağzı
Yüzün uzak şehirlerin tarihi yangını
Bi' zerre sevmedim sabahları
Ölüm 25 kuruştan hep bi fazlasıydı, ben geç anladım
Yılgın evlerin yelken çizen nefesleri
Bozuk floresan ve tüm gidenlerin yeri
Katil oldun artık, jilet yemiş tebessüm ülkesinde kaldı kahrın
Devri bitti büyük lafların
Herkes artık bir çocuk dizinde saatlerce kanardı
Ölümler kuşandım!
Dönemem artık hiç keyfi yok bu hafızanın
Hiç gereği yok ya, zevk olmasın
Gülemem artık hep, aynı bok şu yaşamanın
Bir ı yok bu sinemanın
Söküp çıkardım içinden bütün bu döngüyü
Bu her şeyiyle son günümdü, bundan ürktüm
Karanlık çarşılarda yasak kitap peşinde
Nereye sakladıysam kendimi? Unuttum işte
Bi' sarhoşun rüyası, saçlarım kazındı
Sesimde gölgeler gezen şarap yalnızlığı
Sordum onlara, pürüzsüz bi' lanet testi
Şubatlardan hep bana, kayboldum şarkılarda
Serin sabahların şu kanlı kollarında belki
Hiç gidilmeyecek bi' evde yaşlanmak gibi
Söyle akşam üstü parmaklarımı kim kopardı?
Hatırlamak şehirde eski bir modaydı
Sıyrılırdı sıtkım, ansızın kendimle karşılaştım
Utancın tarihinde beş satırla yer aldım
Kurtuluş Parkı, ölüm ilanları
Mutsuzlar güzel güler, sonunda anladım
Zaman buharlaşırken hafızam sürekli terler
Son defa bi' soygun filmi izledik beraber
Ve ilk kez buzlu camlar arkasında gördüm gerçeği
Bir çocuk dizinde kabuklar bağladım
Dönemem artık hiç keyfi yok bu hafızanın
Hiç gereği yok ya, zevk olmasın
Gülemem artık hep, aynı bok şu yaşamanın
Bir ı yok bu sinemanın